هنر صبر داشتن

همه‌ی ما انتظاراتی از زندگی، خود، اهداف، آدمای اطرافمون، جامعه و ... داریم. وقتی هریک از این انتظارها مطابق با خواسته‌مون جلو نمیره احساس کلافگی بهمون دست میده. تو این لحظه حس می‌کنیم چیزی از داخل می‌جوشه و غُل‌غُل کنان می‌خواد بزنه بیرون. که جلو بریم، که به خواسته‌هامون برسیم، به رویاهایی که شب و روز بهشون فکر می‌کنیم نزدیک‌تر بشیم. اما این احساس نه تنها کمکی نمی‌کنه بلکه به بیشتر شدن کلافگی، کوته‌نگری و گرفتن تصمیم‌‌های اشتباه دامن میزنه.

ماها نسبت به اجدادمون بیشتر با این بی‌صبری درگیر هستیم. چند صد سال قبل سرعت زندگی بشر به گونه‌ای پایین بوده که اگه تو این لحظه سوار ماشین زمان بشیم و به اون دوران سفر کنیم، خیلی زود افسرده میشیم. اما الان سال 2020 هستیم و اینترنت همه‌چیز رو تغییر داده. زندگی تو عصری که خرید‌ها از لحظه‌ای که اراده می‌کنیم تا تحویل به صورت آنلاین و بی‌دردسر زیر 24 ساعت انجام میشن، اتفاق‌های خیلی زیادی که تو تایملاین سوشال‌‌هامون آپدیت میشن، هر فیلمی که دلمون بخواد رو میتونیم دانلود کنیم یا آنلاین ببینیمش و .... باعث شده بیشتر از قبل به فوری‌ و آنی شدن چیزهایی که می‌خوایم وابسته‌تر بشیم!

از طرف دیگه سایت‌های خبری مدام ما رو با خبرهایی مثل «ده میلیاردر برتر زیر 30 سال» یا «کایلی جنر چطور اولین میلیاردر زیر 20 سال شد» بمباران میکنن. نتیجه این میشه که ما از زندگی «موفقیت نامحدود در 20 روز» می‌خوایم.  400 درصد سود در عرض دو ماه از بازار بورس می‌خوایم. شرایط کاری تووپ در اولین تجربه‌ی کاری، روابط اجتماعی عالی و خیلی چیزهای دیگه‌ می‌خوایم. اگه استثناهایی مثل کایلی جنر رو بذاریم کنار، نظام پاداش دادن زندگی تغییری نکرده. افرادی در نهایت طعم رضایت رو می‌چشن و به خواسته‌هاشون میرسن که نگاه بلند مدت به تلاش‌هاشون داشته باشن.