Unknown
سه شنبه, ۱۶ مهر ۱۳۹۲، ۰۴:۴۶ ق.ظ
آسیبی که چماق به دست میزنه کمتر از آسیبی هست که مردم بی تفاوت می زنن.
به خدا موندم چیکار کنم؟
وضع برخی مردم به قدری خراب هست که تمام روح و روانم رو میریزه بهم. وضع پایتخت به مراتب بدتره.
به قول هیچ کس: اینجا اختلاف طبقاتی بیداد می کنه، روح مردمو زخمی و بیمار میکنه ...
۹۲/۰۷/۱۶
بد دنیایی شده.. همه از همه چیز چشم می گشایند، دیگر کم کسی به دیگری کمک می کند.. اینجا که واقعا اکثر آدم ها اینجوری اند.. اکثر مرا یاد آدم آهنی می اندازند.. هر کس فقط به خودش فکر می کنند و بیشتری ها از مشکلات دیگران می گذرند.. کسی در مترو کمک بخواهد، کسی جایی بر زمین افتاده باشد و اتفاقی برایش افتاده باشد.. اکثر آدم ها تنها کاری که می کنند تماشاست. البته استثناء هم هست.. ولی خوب اکثریت از آدم آهنی های خودخواه تشکیل شده.
دنیا بدون اون استثناء ها فکر کنم به فنا برود.
عکس این پست هم دوست دارم.. یعنی چون حقیقت تلخ دنیا را نشان می دهد.. نه چون خوش آینده یا چیز مثبت دیگری.. از واقعیت تاریکش خوشم می آید... مردم معمولا دوست ندارند حقایق تلخ رو ببینند.. فقط دوست دارند با چیز های سطحی بازی داده شوند.. و با چنین حالتی خوش حال و راضی اند.. افسوس به این ملت..