روز زن بر همه ی شما زنان ایران زمین مبارک باشه.
علیرضا شیری در وبلاگ خود درباره ی روز زن مطلبی را منتشر کرده است.
گوشه ای از این پست را که بی ارتباط با جلسه ی دیروز "شخصیت سالم تر من" نیست مرور می کنیم.
انتهای کلاس و وقت پرسش و پاسخ است که نو مادری 34 ساله این چنین فضا را تحت تاثیر خود قرار داد:
"از سیرجان به کلاس می آمد،
ساده بود و معمولی، صورتش کرم نرم کننده نمیشناخت ولی جانش نرم بود و زلال
سی و چند ساله میزد یه جایی که سوال کرد، نگران تاثیر خود کم بینی اش بر دخترش بود؛
پرسیدم چند سالشه؟
- هشت ماهه است، از باباش جدا شده ام و بچه ام را خودم بزرگ میکنم، خدا را شکر خانواده ام باهام راه اومدن، شوهرم مرد شکاکی بود و دو سال طول کشید که خلاص شدم…ممکنه بچه ام مثل خودم خود کم بین بشه؟
جلوی اون همه دانشجوی کلاس، وسط اون همه سکوت، بغضم گرفته بود از اینکه چه بر سر این زن ازاده آمده که با این همه افتخار ، نمیداند چقدر بزرگ است!
روز زن و مادر برای تو مبارک باشد زیرا که کسی نیست غریبی یک مادر تنها را ولو به یک شاخه گل ، بفهمد و من ِ XYهرگز نخواهم فهمید تنهایی یک زن چقدر عمیق میتواند باشد"
وقتی جلسه تموم شد، خیلی زود رفت، تو گویی می رفت تا فرزندش را در آغوش کشد، یا ...