اندر فضیلت ناتوانی
يكشنبه, ۲۰ مرداد ۱۳۹۲، ۰۱:۵۰ ق.ظ
دیروز به هنگام سفر به شهرستان، سخنرانی دکتر عبدالکریم سروش، که در جمع دانشجویان
دانشگاه واترلو کانادا صورت گرفته بود، رو گوش دادم. مطلب بسیار سهمناک و عجیبی رو بیان می کرد.
ایده ی کلی بحث در باب "اندر فضیلت ناتوانی" بود و به عنوان یک جمله ی جالب از این بحث :
" بسیاری از ما خوبیم، چون ناتوانیم!
و اگر تواناتر از این بودیم، به این خوبی نبودیم!
پس زنده باد ناتوانی!! "
دانلود فایل صوتی (پیشنهاد می کنم حتما گوش کنید)
همین مسئله رو برای قدرت نیز بیان میکنه که هر چقدر قدرت شخصی افزایش پیدا کنه، پارسایی
اون فرد به مراتب پایین میاد و امکان تجمیع قدرت و پارسایی نیست.
خب این حرف بسیار جدیدی هست که تا به حال بهش توجه نکرده بودم.
خیلی عجیب بود این حرفش واسم...
۹۲/۰۵/۲۰
امدیم حق" نظر" را ادا کنیم
فضیلت ناتوانی
من که خوشم نیومد
از تفکرایی که به جای حل مسئله صورت مسئله رو پاک میکنن کلا خوشم نمیاد
حقیقتش......من تو دوره نوجوانی به این چیزا فک میکردم
بهم نخندید اما از فانتزیای دوره نوجوانیم بود که کار بزرگی در زمینه علم بکنم بعد نابودش کنم تا دنیا بدونه که لایق پیشرفت نیست
بعد میگفتم باید به جوامع بشری گفت که کشته شدن یه ادم بیگناه ارزش هیچ پیشرفتی ونداره حتی ارزش حفظ جون ادمای دیگه با اون پیشرفت.بعد به حال اون ادما گریم میگرفت...چه دنیایی داشتم...
اما خوشبختانه الان که بالغ تر شدم دیگه این طرز تفکر خامو از دست دادم
.
.
اما یه سوال مطرحه؟چند درصد از اشتباهات و گناهایی که ما مرتکب میشویم به دلیل ناتوانی ماست؟؟؟؟؟؟
جای بحث زیاد داره اما فرصت نیست